Ладдзя Роспачы (fb2)

Уладзімір Сямёнавіч Караткевіч
Уладзімір Караткевіч. Аповесці [be]
Ладдзя Роспачы [be] 128K, 32 с.   (скачать)
Перевод на русский: Ладья Отчаяния
издано в 1988 г.
Добавлена: 12.01.2013

Аннотация

Жыў сабе год чатырыста назад у беларускім горадзе Рагачове небагаты, але добрага роду дваранін па прозвішчы Гервасій Выліваха.
У той час, калі Гервасій з сябрамі паляваў на звера і птушку, граў з Ірай у шахматы, калі за вокнамі лье восеньскі дождж, і ўзімку ляжаў на шкурах з каханай (а ля галоў іхніх скакаў у каміне цёплы агонь) – другая жанчына рыхтавалася прыйсці да Вылівахі, каб пазбавіць яго – асалод, а горад – пазбавіць ад яго.
І вышэй за гэтую жанчыну не было нікога на зямлі. Нават Бона была ніжэй за яе.
Яна прыйшла ў самы салодкі час, калі вакол камяніцы толькі-толькі збіраліся зацвісці расны ружовы глог, раскошны бружмель і жаданая, як жыццё, шыпшына. Прыцягнулася па звілістай сцежцы, цяжка перастаўляючы ногі, якія дрэнна згіналіся, закінуўшы на тулаве чорны плашч, нібы ёй было халодна, і ўсміхаючыся вечнай і нязменнай усмешкай, ад якой кідала ў жудасць. А за спіною ў яе была каса, бліскучая, нібы ў апошні дзень сенакосу.




Впечатления о книге:  

Оглавление


    Прочитавшие эту книги читали:
    X